تولد یکسالگی من
خوب همون طور که گفتم روز تولد من صدرا خیلی مریض بود برای همین جشنی گرفته نشد همون عصرش هم رفتیم اراک خونه عمو قبادینا توی راه من بیشتر خواب بودم و اذیت نکردم همون شب زن عمو زینب کادوی تولد منو که یک دست لباس قشنگ و یه ظرف غذای جالب بود بهم دادن و مامان لباس رو تنم کرد و بابا هم ازم عکس انداخت اینا همون عکسهایی هستن که توی پست قبلی بودن
بعد فرداش رفتیم به طرف اصفهان اول راه همه چیز خوب بود ولی از بعد از نهار حال من هم مثل صدرا خراب شد و تا برسیم اصفهان 4 بار روی مامان بیچاره بالا آوردم و ... بعد رفتیم نجف آباد خونه عمه بابا که دیگه من اونقدر گریه کردم که مجبور شدن همونجا منو ببرن دکتر. وقتی دکتر معاینه ام کرد گفت یه ویروسه و باید از بدنش دفع بشه و برام یه آمپول نوشت و یه سری شربت تلخ . وقت آمپول زدن من برای صدرا و امیرپارسا خیلی جالب بود چون همش میخواستن عکس العمل منو ببینن منم نمیدونستم قراره چی بشه اولش گریه کردم ولی زود یادم رفت بعد فقط تشنه ام بود و توی خونه آقای شاهین که دوست خانوادگی بابام بود همش شربت میخوردم اما بعد از نیمساعت یه دفعه حالم خوب شد و به قول مامان شدم همون شیطون قبلی و به همه چیز دست میزدم دو روز هم خونه عمو فرخ موندیم و اونجا حالم بد نشد ولی ببخشیدها اسهال داشتم .توی اونجا مامان زری و زن عمو سارا هم کادوی تولد منو بهم دادن .
توی این هفته من اصلا علاقه ای به غذا خوردن نداشتم و فقط شیر مامان رو میخوردم برای همین مامان مجبور بود همه جا منو با خودش ببره مثلا با مانی و باباجون رفتیم بازار تهران که من دوستش نداشتم و خسته شده بودم تازه سوار مترو هم شدیم که من عاشق دستگیره هایی هستم که نمیدونم چرا همه بهش میچسبن و ولش نمیکنن تا به من هم برسه برای همین وقتی یکیشون بیکار مونده بود اونقدر تلاش کردم که مامان که تازه یه نفر بهش جا داده بود بشینه مجبور شد بلند شه و من اون دستگیره رو سفت بگیرم خیلی جالب بود.
یه روز هم رفتیم مامان مانتو بخره اونقدر اونجا گریه کردم که دیگه کسی قربون صدقه ام نمیشد و همه میگفتن زود بخر برو دیگه مامان بیچاره هم یه چیزی برداشت و اومد بیرون.
خوب همین شب مامان برام یه کیک خوشگل خرید و بالاخره برام جشن گرفتن البته من زیاد سردر نمیاوردم که یعنی چی ولی از کیکه خوشم اومد بچه خوبی هم بودم و اصلا انگشت به کیک نزدم فقط همون اول یه بیسکویت که توی دهن مورچه بود رو ازش کش رفتم و با همون تا آخر مشغول بودم .
اونها شمع روشن کردن خودشون هم فوت کردن و چند تا عکس انداختن و مانی و خاله آزاده بهم کادو لباس دادن عمو فرخ هم یه جفت کفش من حتی باز کردن کادوها رو هم بلد نبودم البته تلافی همه کارهایی که باید امسال میکردم سال بعد سرشون درمیارم.
خلاصه تولدم مبارک . من یکساله شدم و 2 تا دندون از بالا دارم . بلدم خودم بایستم و2 قدم راه برم . از پله هم خودم بالا و پایین میرم . علاقه زیادی به نقاشی کشیدن و خط خطی کردن دارم بخصوص توی یه کتاب یا دفتری که جلوی کسی باز باشه وگرنه توی کاغذ عادی حال نمیده . وقت غذاخوردن خیلی دوست دارم یه قاشق یا چنگال دستم بگیرم و اونو همش بزنم به یه بشقاب تا یا اون بشکنه یا حداقل صدای بلندی دربیاره بعد همه کلافه میشن و بشقاب رو میزارن یه جای دیگه و اونوقته که من برای رسیدن مجدد به اون بشقاب میرم روی میز و همه چیزهای سر راهم رو یه حالی بهشون میدم و کلی ذوق میکنم . احتمالا تا چند وقت دیگه یه دندون از پایین درمیارم فعلا که یکی از چیزهای بدی که بلدم گاز گرفتنه و خیلی خوش میگذره . توی این دنیا از لباس آستین بلند و کلاه و جوراب متنفرم 
. از صدای اذان و آهنگ تیتراژ سریالهای نابرده رنج و بی فرار خیلی خیلی خوشم میاد . از مانی یاد گرفتم با تلفن الو بازی کنم برای همین بعضی وفتها هر چیزی دستم باشه خیلی حرفه ای میزارم کنار گوشم و الو میکنم . راستی 3 روز پیش مامان منو برد آرایشگاه و موهام رو کوتاه کرد اونجا من خیلی پسر خوبی بودم و اصلا گریه نکردم .
یکسالگی علیرضا ۲۸ شهریور
عکس یکسالگی علیرضا
به خاطر گرفتاری های این چند هفته که به حدی است که تولدش را هم نگرفتیم
فعلا فقط این عکسها را دادم امیر‍ارسا گذاشت
در اراک گرفته شده است با لباسی که هدیه گرفت
یکسالگی من
ماه دوازدهم زندگی من خیلی عجیب و غریب بود خونمون اصلا یه جور دیگه بود اولهاش مثل ماه قبل بهم ریخته و پر از کارتن بود بعد یه روز وقتی از خواب بیدار شدم مامان و بابا منو بردن خونه مانی اینا اونروز تا آخر شب مامان نیومد من زیاد یادشون نبودم البته کمی نگران بودم ولی به روی خودم نمیاوردم وقتی شب اونها اومدن تازه گریه ام گرفت و چسبیدم به مامان از اون روز فهمیدم هر وقت مامان نیست کلی گریه کنم زود میاد تا منو تنها نزاره٠
یه خبر خوش اینکه من درست دو روز بعد از شروع این ماه تونستم تنهایی و بدون کمک وایستم بعد همه برام دست میزنن و شروع میکنن به شمردن صدرا خیلی ذوق میکنه که به همه نشون بده من بلدم خودم وایستم بعضی وقتها هم دستهام رو میگیره و منو راه میبره کلا ازش خوشم میاد ٠
هفته دوم این ماه دیگه خونمونو خالی کردیم و رفتیم یه خونه کوچولو گرفتیم اصلا نمیدونم چرا به هر حال ما رفتیم خونه مانی اینا اونجا من یاد گرفتم چه طوری از پله ها بالا و پایین برم یادش به خیر هر بار که بالا میرفتم مانی بهم میگفت بیام بخورمت و دنبالم میکرد منم با کلی خنده فرار میکردم ٠
راستی من بالاخره دندون دراوردم اونم از بالا و فقط یکدونه که برای همه خیلی جالب بود فکر کنم تقریبا وسط این ماه اولین دندونم دراومد و آخراش هم دندون دومم هر دوتا از بالا ولی جلو و عقب به نظر میرسه حالا شاید بعدا درست بشه باباجون همش بهم میگه علیرضا گاز و منم بدو بدو لباس یا پای مامان رو گاز میگیرم و میخندم٠
توی این ماه یه سفر رفتیم شمال من تا به حال این همه آب یه جا ندیده بودم خیلی اونجا رو دوست داشتم بابا لباسهام رو درمیاورد و منو میگذاشت کنار آب بعد من چهاردست و پا میرفتم جلو کلی آب بازی کردم واقعا خوش بهم گذشت شبها از زور خستگی غش میکردم و میخوابیدم تازه اونجا تاب بازی هم کردم کلی کیف کردم٠
دارم تمرین میکنم بدون اینکه دستم رو جایی بگیرم راه برم ولی فقط چند قدم بیشتر نمیتونم برم ولی یاد گرفتم برم بالای میز و روش بشینم یا از روی مبل خونه مانی اینا برم بالا و روی اوپن آشپزخونه بشینم ٠
به چیزهای عجیب و غریب این ماه اینم باید اضافه کنم که روز تولدم رو جشن نگرفتن چون صدرا خیلی مریض بود بابا هم کشیک بود و قرار بود بریم اراک و اصفهان و تصمیم گرفتن وقتی برگشتیم برام تولد بگیرن٠
خوب این ماه من ٨٦٠٠ گرم وزنم بود و قدم ٧٨ سانتی متر اولش گفتن که ٢ کیلو وزن کم دارم ولی یه خانم دکتر خوب گفت چون باید بعد از یکسالگی وزنم سه برابر تولدم باشه پس چیزی کم ندارم و روی مرز هستم و قرار شد از این به بعد خیلی غذاهای مقوی بخورم و از شر قطره بدمزه آهن هم خلاص شدم و یه شربت دیگه به جای اون میخورم
مامان میگه اولین سال زندگی من تمام شده و از اینجا به بعد دیگه نباید به ماه سن منو حساب کنیم٠